Om het probleem van Critical Race Training in het hoger onderwijs te begrijpen, moeten ouders en studenten begrijpen wat Critical Race Theory is en hoe het wordt geïmplementeerd. Zoals hieronder wordt besproken, is de Critical Race Theory niet de traditionele burgerrechtenbeweging, die gelijke kansen en waardigheid wilde bieden zonder rekening te houden met ras. Critical Race Theory, en de training om deze te implementeren, is eerder een radicale ideologie die zich richt op ras als de sleutel tot het begrijpen van de samenleving, en die mensen objectiveert op basis van ras.
Wat is Critical Race Theory?
De kritische rassentheorie, een uitvloeisel van de Europese marxistische school voor kritische theorie, is een academische beweging die racisme, ras en macht met elkaar wil verbinden. In tegenstelling tot de Civil Rights-beweging, die probeerde te werken binnen de structuren van de Amerikaanse democratie, dagen kritische rassentheoretici de fundamenten van de liberale orde uit, zoals rationalisme, constitutioneel recht en juridische redeneringen. Kritische rastheoretici stellen dat het Amerikaanse sociale leven, politieke structuren en economische systemen gebaseerd zijn op ras, wat (naar hun mening) een sociale constructie is. Systemisch racisme komt in de ogen van kritische rassentheoretici voort uit de dominantie van ras in het Amerikaanse leven. Kritische rassentheoretici en anti-racistische voorstanders stellen dat, omdat ras een overheersend onderdeel is van het Amerikaanse leven, racisme zelf in het Amerikaanse geweten is verinnerlijkt. Het is vanwege dit, zo stellen zij, dat er significant verschillende juridische en economische resultaten zijn geweest tussen verschillende raciale groepen.
What are the implications of Critical Race Theory?
De kritische rassentheorie, een uitvloeisel van de Europese marxistische school voor kritische theorie, is een academische beweging die racisme, ras en macht met elkaar wil verbinden. In tegenstelling tot de Civil Rights-beweging, die probeerde te werken binnen de structuren van de Amerikaanse democratie, dagen kritische rassentheoretici de fundamenten van de liberale orde uit, zoals rationalisme, constitutioneel recht en juridische redeneringen. Kritische rastheoretici stellen dat het Amerikaanse sociale leven, politieke structuren en economische systemen gebaseerd zijn op ras, wat (naar hun mening) een sociale constructie is. Systemisch racisme komt in de ogen van kritische rassentheoretici voort uit de dominantie van ras in het Amerikaanse leven. Kritische rassentheoretici en anti-racistische voorstanders stellen dat, omdat ras een overheersend onderdeel is van het Amerikaanse leven, racisme zelf in het Amerikaanse geweten is verinnerlijkt. Het is vanwege dit, zo stellen zij, dat er significant verschillende juridische en economische resultaten zijn geweest tussen verschillende raciale groepen.
Hoe wordt Critical Race Theory toegepast in de klas?
In de nasleep van de dood van George Floyd en de daaropvolgende Black Lives Matter-protesten, hebben meerdere universiteiten gereageerd op campusactivisten en externe groepen die eisen dat er antiracistische maatregelen worden genomen. Hogescholen en universiteiten hebben op negen verschillende manieren gereageerd:
Toelatingsbeleid wijzigen - In een poging om meer gelijkheid van resultaten te garanderen, hebben verschillende universiteiten stappen ondernomen om hun toelatingsprocedures "billijker" te maken. Deze acties kunnen variëren van het schrappen van gestandaardiseerde tests tot het toevoegen van een diversiteits-/aandelenscorekaart aan toepassingen.
Antiracisme, vooringenomenheid en diversiteitstraining implementeren - Om studenten, docenten en personeel hun "impliciete vooroordelen" te laten begrijpen, hebben instellingen hen verplicht een of andere vorm van training te volgen, variërend van kleine groepsoriëntaties tot volledige lessen
Veranderende leerplanvereisten - Kritische rassentheoretici moeten het bredere publiek blootstellen aan de veronderstelde raciale vooroordelen die doordrenkt zijn in al lang bestaande instellingen. Om dit op collegiaal niveau te doen, hebben pleitbezorgers aangedrongen op veranderingen in het curriculum van de bacheloropleiding, variërend van een verplichte les over antiracisme tot het dwingen van docenten om antiracistische ideologie in hun lesmateriaal op te nemen.
Disciplinaire maatregelen instellen – Universiteitsbestuurders hebben stappen ondernomen om de academische vrijheid aan banden te leggen, door hun gedragscodes en toezeggingen aan academische vrijheid te herzien door onder andere vage taal toe te voegen aan “haatdragende taal” en “racistische taal”.
Politieke ondersteuning van antiracistisch activisme – Instellingen hebben ofwel geld gedoneerd aan politieke groeperingen, zoals lokale Black Lives Matter-afdelingen, of studenten doorgestuurd naar politiek vooringenomen organisaties in een poging om campusactivisten tevreden te stellen.
Financiering van programma's en onderzoek voor kritische rassentheorie – Instellingen hebben duizenden, zo niet miljoenen dollars gestoken in onderzoek naar kritische rassentheorie en racisme, variërend van beurzen en beurzen tot nieuwe 'antiracistische' instituten.
"Re-imagining" politie - Als reactie op campusprotesten hebben universiteitsbestuurders stappen ondernomen om hun politieafdelingen te ontwapenen of te ontmantelen, waarbij ze deze vaak vervangen door ongewapende agenten of geestelijke gezondheidswerkers.
Antiracistische bronnen verstrekken - Universiteiten hebben lijsten met bronnen samengesteld, waarbij vaak boeken als Hoe een antiracist en blanke kwetsbaarheid gratis zijn voor studenten, evenals live-programmering voor antiracistische initiatieven.
"Symbolische" acties ondernemen – Sommige instellingen hebben nog geen inhoudelijke actie ondernomen om curriculaire veranderingen op te leggen of kritisch onderzoek naar rastheorie te financieren. Ze hebben echter antiracistische "actiecomités" opgericht of zogenaamd aanstootgevende gebouwen hernoemd om aan de eisen van studenten te voldoen.
Reactie plaatsen
Reacties